Peter Smith. Zeg maar: “Peter S. Smith”

Ik vraag Peter Smith zichzelf voor te stellen. (Dat trucje gebruik ik om het ijs te breken voor het interview, want ik merk dat de geïnterviewde zich daardoor op zijn gemak begint te voelen.) “Peter Smith, alhoewel ik altijd Peter S Smith zeg. Er zijn velen met de naam Peter Smith en maar een enkele waarbij de letter van de middennaam een ‘S’ is”

Peter werd geboren in Manchester en woonde de laatste 30 jaar al in Londen. Na zijn opleiding als schilder in de beeldende kunst, volgde hij daarna de Engelse PABO om als leraar aan de slag te kunnen. Vanaf 1970 heeft Peter een baan -soms fulltime, soms parttime- bij het onderwijs.
Eind jaren 70 behaalde hij zijn diploma en kan daardoor fulltime schilderen maar ook lesgeven in schilderen en kunst bij het hoger onderwijs. Hij begon uiteindelijk ook zelf zijn eigen opleidingsinstituut. “Ik begon op het Kingston College met 1 klaslokaaltje als kunststudio en vier leraren. Het heeft 27 jaar geduurd voor we ons eigen onafhankelijke kunstcollege konden openen, met nu totaal 50 betaalde stafleden. In wezen is dit dus mijn levenswerk zonder dat ik het door had”. zegt hij trots, maar lachend.

Ik ga niet met pensioen, ik verander van baan.

Naast het lesgeven zijn schilderen en prentkunst de echte passies van Peter. Hij ziet het lesgeven niet als tweede keus, ook al kon hij niet rondkomen van het schildersloon als kunstenaar. “Ik zie dat leraar wel degelijk een eerbaar beroep is. Ik nam gewoon de verantwoordelijkheid om een goede baan met een inkomen te hebben en heb het altijd met plezier gedaan. Maar daardoor maakte ik onvermijdelijk de keuze minder tijd te hebben om te schilderen. En in die bewuste keuze koos ik er voor daar niet bitter door te worden. Ik heb daardoor altijd met plezier les gegeven en met plezier geschilderd.”
Peter heeft de avond daarvoor verteld, in een kunstpresentatie van zijn werk, dat hij binnenkort 64 jaar wordt en met vervroegd pensioen gaat. Ik vraag nu natuurlijk of hij hier blij mee is. “Eerst niet, want ik heb veel leuke en goede collega’s. Er zitten zelfs collega’s bij, die ik als student heb zien binnenkomen. Natuurlijk zal ik de dagelijkse onderlinge conversatie en meer van dat soort dingen missen, maar daarna, als je gaat nadenken over de implicaties, zoals de verlossing van verschillende taken en bevoegdheden binnen een school en de tijd die je daardoor gaat terugwinnen, begint wel het gevoel te ontstaan van iets waar ik graag naar toegroei. Ik plan nu al vooruit, omdat ik al een studio heb gekocht en dus gewoon ’s ochtends de deur uit kan gaan naar mijn nieuwe baan, als fulltime schilder”

Zwart/wit en klein, Veel kleur en digitaal

De tekeningen van Peter zijn vrij klein en wat ik zie uit de eerste prints is dat ze bijna allemaal zwart-wit zijn. Ik word in eerste instantie dan ook niet echt getrokken naar zijn tekeningen, omdat ze tussen de ‘andere’, klein ogen en niet opvallen. Peter pakt een soort schetsboekje uit zijn broekzak en laat me zijn lopende werk zien. Ideeën en gedachten worden elke keer opgepakt en met potlood getekend. Ik –als leek– zie niet direct wat nou wat is en ik stel hem dan ook maar dè vraag of hij mij kan uitleggen wat hij tekent en wat het betekent. Ik zie dat daarmee de ‘leraar’ in Peter wakker wordt geschud en hij laat me een schets zien, waarbij hij uitlegt dat dit een raam van een trein is waardoor je –vanuit de coupe- naar buiten kijkt. Ik word direct getroffen door wat ik zie. Ik zie dat raam, de snelheid, de palen van de bovenleiding en wat vegetatie, alsof ik echt in een coupe zit. Ook het kleurloze wordt reëel want het is ‘grijs’ en gedachteloos. Prachtig hoe zo’n klein zwart/wit prentje als een kast naar Narnia kan worden. Met veel plezier bekijk ik meer zwart–wit prenten en zie dat er een nieuwe dimensie aan mijn zwart-wit denken wordt toegevoegd.

Natuurlijk wil ik ook zijn kleurenwerk zien. “De PC en de printer zijn voor mij tools geworden om veel meer met kleur te werken en ik ben er echt ingedoken, waarbij ik zelf de printers kalibreer omdat mijn werk niet zo effectief is op het scherm, maar wel op papier. Daar wil ik dan ook het maximale uithalen”. Met veel enthousiasme vertelt Peter dat hij “excited“ is over de kleuren die hij nu kan gebruiken in zijn kleurrijke werk, in combinatie met het materiaalsnijden van printmateriaal, dat aanzienlijk groter is dan zijn zwart-wit werk. In het interview glijden we steeds meer af naar het kijken van zijn werk en het enthousiasme waarmee hij vertelt over hoe en wat hij doet. Waar details belangrijk worden en waar soms kleur nodig is. Als ik zijn werk zo zie en beoordeel kom ik tot de conclusie dat Peter net op stoom is. Hij gaat er nu 100% voor als schilder en kunstenaar.

Een quote trof me in het gesprek: “Als schilderen is als een vol orkest dan is zwart-wit tekenen als Jason Carter op zijn gitaar”